biblían og samkynhneigð

Jón Valur svarar, varðandi gagnrýni minni á það sem ég tel vera ofsatrú :"Hvað er svona ofsalegt við það? Hvar er "ofsinn"?
Ofsinn og hættan við það , er það að reyna að sannfæra fólk um að um trúverðuleika þessa rits.
Og er oft vitnað í bókina , því til staðfestingar.
En hægt er finna í bókinni ( biblíunni ) flest , með og á móti öllu því sem hér fer fram.
Einnig um samkynhneigð , bæði með og á móti .
En biblían er rit sem er um túlkanir, þeirra sem hana lesa.

 

Er vinur Davíðs konungs , Jónatan , deyr , þá segir Davíð þetta í

SÍÐARI  SAMÚELSBÓK

    1:26

 En að hetjurnar skyldu falla í bardaganum
    og Jónatan liggja veginn á hæðum þínum!
  Sárt trega ég þig, bróðir minn Jónatan,
    mjög varstu mér hugljúfur!
    Ást þín var mér undursamlegri en ástir kvenna.

 

En samkynhneigð er dæmd svona í

ÞRIÐJU  BÓK  MÓSE

18:22

Eigi skalt þú leggjast með karlmanni sem kona væri.
Það er viðurstyggð.

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 14.2.2007 kl. 12:46]

Sæll, Halldór. Þarftu ekki að hugleiða hlutina betur, áður en þú setur þá hér fram? "Ofsinn og hættan við það , er það að reyna að sannfæra fólk um að um trúverðu[g]leika þessa rits [Biblíunnar]," segirðu. Er það ofsi? Hvernig teluirðu, að rökstyðja megi það? Hafa ekki forfeður þínir alizt upp við að taka mark á Heilagri ritningu og fengið þaðan hvöt og fyrirmynd til góðs lífernis? Gerði það þau að ofsamönnum? Voru þau þar með í meiri "hættu" stödd en ef þau hefðu alizt upp við trúleysi? Er kannski hættulegt fyrir fólk að tileinka sér boðorðin tíu og kenningu Krists? Nú færðu tækifæri til að hugsa þetta betur og svara -- og helzt í skýrara máli en í örbréfi.

Textann í II. Samúelsbók, sem, þú vitnar til þarna ofar, ertu að misskilja. Davíð var maður Guðs, sem þekkti og elskaði lögmál hans (sjá t.d. 119. Davíðssálm), en þar til heyra m.a. ákvæðin um samræði tveggja karlmanna. Hvergi er nein heimild um slíkt "ástalíf" hjá Davíð konungi, og ef þú trúir mér ekki, ættirðu að taka mark á prófessornum í Gamlatestamentisfræðum við Guðfræðideild Háskóla Íslands, dr. Gunnlaugi A. Jónssyni. Hann segir í grein sinni "Samkynhneigð í ljósi textans um sköpun mannsins í mynd Guðs," sem birt var í Kirkjuritinu, nr. 2/1998:

Samband Davíðs og Jónatans

Frásagnir Samúelsbóka af vináttu Davíðs og Jónatans hafa gjarnan verið dregnar inn í umræðuna um samkynhneigð í ljósi Biblíunnar og þá fyrst og fremst með skírskotun til orða Davíðs í 2. Samúelsbók, 1:26: "Ást þín var mér undursamlegri en ástir kvenna." Orðið sem þýtt er "ást" mætti allt eins þýða sem "vinátta" án þess að það ráði nokkrum úrslitum um hvernig litið er á samband þeirra Davíðs og Jónatans.

En það væri mikil oftúlkun á þessum texta að halda því fram að hann nægi til að unnt sé að slá því föstu að samband Davíðs og Jónatans hafi verið af samkynhneigðum toga. Um það höfum við einfaldlega engar heimildir. Vinátta þeirra var án efa nánari en gengur og gerist og í íslensku þýðingunni er henni ágætlega lýst með orðinu "fóstbræðralag." Hins vegar skortir ekki heimildir um að Davíð hafi verið mikill kvennamaður, sbr. ástarævintýri hans og Batsebu.

Í nútímamáli væru menn vafalaust heldur hikandi við að tala um að einn karlmaður elskaði annan ef þeir vildu ekki á annað borð láta skilja sig á þann hátt að þar væri um að ræða ást samkynhneigðra. Í seðlasafni Orðabókar Háskólans er þó að finna ýmis slík dæmi. Eitt þeirra er sérlega skemmtilegt því að þar kemur við sögu Árni stiftprófastur Helgason (1777-1869), sem þýddi Samúelsbækur í Viðeyjarbiblíu. Þar er vitnað í grein um Árna eftir Jón biskup Helgason er birtist í Skírni árið 1927. Þar segir á bls. 12: "Elskuðust þeir heitt séra Árni og Rask meðan báðir lifðu." Enginn grunar Jón Helgason biskup um að hafa með þessu orðalagi ætlað sér að gefa til kynna að þeir séra Árni og Rask hafi verið samkynhneigðir.

Túlkun þín, Halldór, var fráleit. Það er engin heimild fyrir því, að Davíð og/eða Jónatan hafi verið samkynhneigðir. Svo er því við að bæta, að því fer víðs fjarri, að öll verk, sem frá er sagt í Gamla testamentinu (GT), geti talizt til fyrirmyndar, og má þar m.a. nefna, þegar Davíð sendi Úría, mann Batsebu, fremst í bardagann (þar sem hann féll), til þess að geta sjálfur komizt yfir konu hans. En lögmál Guðs haggast ekki við það, enda var Davíð heitið verðskuldaðri refsingu þess vegna. Lögmálsboð GT um samræði tveggja karlmanna eru staðfest í Nýja testamentinu, svo að enginn vafi leikur á hinni kristnu afstöðu í því efni: athöfnin er ekki aðeins synd og andstæð Guðs vilja, heldur varað við afleiðingum hennar, um leið og ítrekað er, að þeir, sem þetta hafi gert, geti samt iðrazt og tekið upp nýtt líf, fengið fyrirgefningu, helgun og réttlætingu. Harðari en svo er nú kristin kenning ekki.

[Jón Valur Jensson, 15.2.2007 kl. 00:14]

Orðum Halldórs um "ofsatrú" hef ég þegar svarað (eins og hann veit raunar sjálfur) í þessari athugasemd minni. En í Morgunblaðsgrein eftir tvo lærða menn, dr. Pétur Pétursson og Bjarna Randver Sigurvinsson, er önnur og ekki síðri nálgun að þessu umhugsunarefni. Með góðri kveðju,